کد مطلب:27054 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:11

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

نوجواني هستم كه چند وقتي است ريش گذاشتهام، منتها اطرافيانم مرا مسخره ميكنند، حتي يكي از معلمانم رو به من كرده و ميگويد: مسلماني به ريش نيست و گاه مرا با يكي از هم شاگرديها كه صورتش را ميتراشد مقايسه كرده و ميگويد: به اين جوان تر و تميز ميگويند جوان! لطفاً در اين باره مرا راهنمايي كنيد؟

با تبريك به شما جوان فهميده و با ايمان، از اين تصميم به جايي كه گرفتيد. خرسنديم. از اين كه مشكل خودتان را با اين واحد در ميان گذاشتيد. اميدواريم اين ارتباط ادامه داشته باشد. پاسخ پرسش شما را در ضمن چند امر پي ميگيريم.

1. متأسفانه يكي از حربههاي مخرّب از سوي دشمنان آگاه و خوديهاي ناآگاه، ايراد شبهههاي واهي، به منظور ايجاد شك و ترديد در مباني و باورهاي ديني ما است. حاكم شدن شك و ترديد منجر به سستي و بيتفاوتي نسبت به باورهاي ديني شده، در نتيجه هم، انگيزه براي دفاع از ارزشها و عقايد ديني از بين ميرود و هم، زمينه براي جايگزين شدن انديشههاي باطل، به جاي باورهاي صحيح فراهم ميگردد.

2. يكي از مسايل مورد اتفاق ميان مسلمانان اين است كه اسلام منهاي ايمان، باعث رستگاري نيست. مسألهاي كه مطرح است اين است كه آيا اسلام و ايمان منهاي عمل براي رسيدن به سعادت مطلوب اسلام كافي است يا خير؟ گروهي به نام مرجئه در گذشته ـ كه از سوي بني اميه به خاطر حكومت فاسد خود حمايت ميشدند ـ ميپنداشتند كه وجود ايمان و باور قلبي، براي سعادت ابدي كافي است و ارتكاب گناه به سعادت مؤمن ضرري نميزند.

بر اساس آيات قرآن، و روايات حق آن است كه ايمان به تنهايي، باعث بخشيده شدن و رستگاري نيست و افزون بر ايمان عمل نيز شرط است. به همين جهت در بسياري آيات، ايمان با عمل صالح قرين شدهاند.

گستره ايمان

بر حسب آنچه از آيات كريمه قرآن و روايات استفاده ميشود. حدّاقل ايمان لازم براي سعادت ابدي، عبارت است از: ايمان به خداي يگانه و پاداش و كيفر اخروي و صحّت آنچه بر انبيأ نازل شده است و لازمة آن، تصميم اجمالي بر عمل به دستورات الهي است. بر اين اساس اگر كسي آگاه به حقيقتي باشد، ولي تصميم داشته باشد كه هيچ گاه به هيچ يك از لوازم آن عمل نكند، ايمان به آن نخواهد داشت و حتي اگر ترديد داشته باشد كه به آنها عمل كند يا نكند باز هم هنوز ايمان نياورده است. قرآن كريم ميفرمايد: قالَتِ الاَعرابُ ءامَنّا قُل لَم تُؤمِنوا ولـَكِن قولوا اَسلَمنا ولَمّا يَدخُلِ الايمـَنُ في قُلوبِكُم واِن تُطيعُوا اللّهَ ورَسولَهُ لا يَلِتكُم مِن اَعمـَـلِكُم شَي ?‹ًا اِنَّ اللّهَ غَفورٌ رَحيم; (حجرات، 14) عربهاي باديه نشين گفتند: ايمان آوردهايم! بگو: شما ايمان نياوردهايد، ولي بگوييد اسلام آوردهايم، امّا هنوز ايمان وارد قلب شما نشده است او اگر از خدا و رسولش اطاعت كنيد، چيزي از پاداش كارهاي شما را فرو گذار نميكند، خداوند، آمرزنده مهربان است. حاصل آن كه ايمان به تنهايي بدون عمل ـ به ويژه عمدي ـ به دستورهاي شرعي، ايمان نيست و رستگاري انسان كه در هالهاي ابهام قرار ميدهد. بنابر اين، فرمايش معلّم! شما كه مسلماني به ريش نيست درست است!! البته، به اين معنا كه نشانه مسلماني ريش نيست، نشانه مؤمن بودن ـ با عمل به همه شرايط ـ ريش است. (دقّت كنيد.)

توجه داشته باشيد كه اين ايمان شما، بسان سرمايه است. اين سرمايه را به راحتي با ريشخند برخي از دست ندهيد كه نه تنها پيشرفت و تكاملي را براي شما در پي ندارد; بلكه پس رفت را به دنبال دارد و كم كم از باورهاي به حق ديگر خود نيز، دست خواهد كشيد.

3. دست يازيدن به دلايلي مانند نظافت و تميزي، براي تراشيدن ريش، هر بچهاي را به خنده وا ميدارد. اگر تراشيدن ريش بهداشت را تأمين ميكند، چرا اين افراد موهاي سر و سبيل خود را نميتراشند؟ با اين كه احتمال كثيفي موي سر بيشتر از ريش است! همه افراد هر روز بارها صورت خود را ميشويند، ولي به ندرت پيدا ميشود كه كسي هر روز چند بار موي سر خود را بشويد!

بله اين نكته فراموش نشود كه مسلماني كه بر حسب اعتقاد به حق خود ريش ميگذارد بايد به نظافت و پيرايش آن اهميت دهد كه مبادا باعث دل زدگي برخي شود.